Woude
ouver mooilaaike weige
panoramas zonder noêm.
Soemegste doêge beginnen al schoêkend,
soemegste doêgen aindegen al schoêkend,
nog ander doêge schoêken uilen aaige vast,
woêterdicht gecelleide, schoêkende doêge, nachte,
shockproof gemballeid.
Masscheen zain er gin sezoone ne mi
gin epizoudes,
gin neuve, onverwachte personages, cliffhangers, finôeles
of coup de théâtres in de plot.
Masscheen wëdde de rechte deize ki dui ons opgekocht.
Ik zeen, ik zeen:
’n kollekse beginnersfouten opdôike dee koste geviteid wëdde
Mo ze rappeleiren ons : missen es menselaaik, l’erreur est humaine, errare humanum est.
Damme naa nog altaaid ni echt kenne vleege… Uuk ni ’t noste sezoon.
In tussentaaid, tusse de taaide dui, schôift den eimel zaain firmament vantaaid zuu radikoêl
dat er gepaasd wëdt on ormonoêl mismanagement van onzen eimel.
Vantaaid es et van de dinge gewuun uile rol
eeverans anders te goên stoên,
carrément in ’n ander sezoon, par exempel,
’n sezoon of twie te bundele,
kweste van ewa taaid t’ouverbrugge,
minder te gaspilleire
en masscheen zëlfs eet te winne
Wat de sezoone betreft, es alles veranderd.
Alles es sezoongebonne, saisonnier gewëdde.
Alles es aaigentlaaik,
alles es faaitelaaik
en doêmei uuk de leefd’ en al de rest.
De moderoêse, de mediokritaait, eit alles ouvertroffe,
De medioên ei gin marges,
De middemout gin ôitluupers ne mi,
Moyennement obeissant, zu mo
en doêmei uuk de leefd’ en al de rest.
Oên ouverkante stoên er dinge te gebuire.
Aave versus neuven baa
mè klaindere, modeste utopeekes
standvastig draaivend er tussenin.
Vuil van alles blaaift inaperçu
Gelak as de kamiong woêdat in stof op geschreive stoêt:
‘ELKE DAG NAAR DE CARWASH’.
Luiges regeiren in ’n land van slogans.
Chaos hiérarchique
démocratiquement justifié.
Veerentwintig euren oupe,
Pouvoir d’achat, resiliant verdild,
Treigte sans pitié vermarkt.
“Elke dag naar de carwash”.
As de stoolen in de tekken ange, es de gagnant gekend, zuu zegt ‘n ipperlokoêle
Anderlechtse spruik. Stoolen en tekke vinde ni vêr van de quai woêda de wuunbuute ligge, al sins da Brussel bestoêt… On den ouverkant van de voêt, op et wegsken in gravier tusse de wuunblokke dui, kommen er eederen dag in de vreugen oêved ’n stuk of vaaif menseleives baa ien. Petanque à la Paepsem, sixpacks pils, zëlfgemokt poeintesisteim on den këtstbaa zaainde lanteirepoêl, en plosj vè alleman vè te zitte.
Vreuger woêre da nog monoblocs, van dei witte plastikke stoole dee ge kost op malkander
entasseire. Toon stonne dei stoole weggestouke in ne monsterlaaik gruute strôik onder e lieg
ouvergrôiend buumeke. Mo doê zaain de Service Espace Vert of Bruxelles Propreté uile
komme mei mooie.
Naa zaain de stoole van out, en z’angen onderstebouven on de tekke van da buumeke. De
strôik en et onkrôid zaain weg. Et zeet er ewa prouperder ôit naa, nog mier nostalgique.
Op den achtergrond es Le Gentleman zaain verloure gloure zëlve. De taverne op de rez de
chaussée van ien van dei wuunblokke leit er al joêre lank verlouren en vergeite baa. En
théorie zou ze pertang volk mè uupe moote trekken in dei blokke, doê wuune gemakkelaaik
ienigste teendeuzenden Anderlechteneirs en de quartier telt zu good as nul stameneis.
Ee angt ’n ërfstige rëst. Zëlfs in de lente. Dat es de mérite van de pétanqueurs.
’n Frazjile rëst, op gezette momente zjust mo gederangeid dui keffende ondsjes, in groep op
wandel mè bozinnekes en boskes. Verleie zoumer zag ik nen uup aa peikes en meikes uile
naaig trompeire want ze gebrëktege de platebande van de kakkodrome vè onne as
petanqueboên. Dat es probablement mo iene ki gebuid.
Op wandel tussen al dei impulsions en impressions, decideir ik van manne casque op te
zette. Vantaaid es et vandoon da de kalmte gederangeid wëdt.
In e vès ôitgevonne blaut begint den dag on zaaine comeback, de verwachtinge zaain zuu
uug as ne luxetoure,
vandoêg es den dag van den domotik en van de plancher chauffant, en van sushi à volonté.
Wa zaa de weireld zaain zonder deis neut blaut?
’n Koluir ermer, zonder ambeeses.
Verdrôiden domotik es nog ni vè vandoêg en de meuze loit ui diagonalement leize.
Nachtelaaik genot van ‘n avonteur
vleeges as vanzëlf
resumeirend verleiden en tookomst
ginne vandoêg in de vlucht.
Van neus wëdt er mo al te dikkes gesupposeid dat et neut moo zaain,
mo maain kollekse oud neus vertelt pertang de contraire
oud neus bladert rapper weg.
Et es vuil minder eksitant.
D’imazjinoêses van iergisteren emmen al gin effekt ne mi op maaine moral,
ge moet ni vroêge dei van alve joêre geleie.
Et neuste neus, dat es vè gangsters.
Dee wëdde vreug of loêt geconfronteid mè intemporalitaait.
Giel vantaaid es da dèn wei neus da neut neus es.
Vuil dinges wil ne mens ni geschreiven emme.
Donc es et good da zu good as alles
dui ander mense geschreiven es.
Doê valt dèn wel wei mei te leive.
Vantaaid dôiken er walvissen op in de voêt.
Walvisse beloufd dui den échevin van vissesoute
dee werke langs wuunbuuteburoos.
Van walvissen es geweite da ze nikske googele
en netflix links loête ligge,
links
de kant van dat ien uug da z’al sloêpend oupen aave.
De gannonceide winter kwoemp toch wei onverwachter as uut.
As alle vougels klaain zaaie blaaive,
zaaie de buumen uile dèn uuk limiteire/cantonneire?
Et klopt da wee da ne santemeiter op zaainen erm tatoueit,
te pas en t’onpas dinges mèt.
In ’n tentative ’n aaige stem te zaain.
Mè ôitzicht op ui aaigen es de zonne wei komme schaaine
mè van dei kaave zonnestroêle.
D’onne in de gebeure van dei zonne blaffe noê ui,
peur van de confusion.
Vantaaid paas ik:
as dôidelaaikaaid “alles” es
dèn es er toch dikkes waainig van da “alles”.
Wee da geire klapt mè vlinders,
kan uile vluigers toch ni renieire.
De stilte en wat da z’es
De stilte vui wat da ze was
Gekomme vè te roope
Gebrouke gegoên
Stilte zonder waaizerzin.
Zoumer komt nuut allien.
Et encadrement van de marge
scheurt ui teigen ’n essense
Er es nikske mis mè ’n soleede verankering.
Vuil titters emmen et ni goild.
Mo zëlfs den alfabet ei ne noêm.
Doêmei es alles en nikske gezeid,
aaie ze gezeid,
en ze zweige
bladzaaides lang
en bladzaaides vol.
As toêl troubleit
dèn ei z’op zaain minst toch da gedoên.
Vuil gebabbel genereit stilte
et es beiter te zaain
nen dichter van waainig
woude
ouver mooilaaike weige
panoramas zonder noêm.
credits
from Tussenbruggen,
released October 22, 2022
Vertaling & Stem: Claude Lammens
Poëzie: Alex Deforce
Sound: Paulo Rietjens
Tenor Sax: Kyle Coppens
Typografie: Harrisson
Alex Deforce (°1984) made his debut as a poet in January 2019 with Nachtdichter, by Victor De Roo, on the Amsterdam-based
label Knekelhuis. The same year he featured on Brihang’s Casco album, for which he recited poems by Georges Perec. September 2020 his first solo 7” vinyl was released by Lexi Disques....more
Poet Douglas Kearney and composer/producer/drummer Val Jeanty link up for a a compelling LP that feels like the written word come to life. Bandcamp New & Notable Mar 30, 2021
